Een nieuw verslag:)

Hee lieve mensen,

Hier ben ik dan weer eens met een nieuw verslag. Ik had hem al graag wat eerder getypt maar omdat mijn oplader van de laptop kapot was kon ik mijn laptop de hele week niet gebruiken. Maar gelukkig heb ik vandaag de nieuwe oplader gekregen via een pakketje vanuit Nederland.
Vandaag is het een extra speciale dag, want ik behoor sinds vandaag niet meer tot de tieners maar toch echt tot de twintigers:)
Het is wel heel apart hoor om in je hemdje je verjaardag te kunnen vieren terwijl het gewoon midden december is:)
Maar ik voel me toch echt wel heel erg jarig. Toen ik vanmorgen de kamer binnenkwam hingen er overal balonnen(die had Willianne stiekem opgehangen vanmorgen vroeg voordat ze ging werken) en ik heb echt super veel felicitaties gehad via de “moderne media”.
Omdat ik wist dat ik een pakketje zou krijgen, ben ik al vroeg op pad gegaan om mijn pakketje op te halen en dat verliep allemaal best wel voorspoedig dus om half elf was ik alweer thuis. Ik ben (ondanks dat ik aangegeven had dat ze echt niks op hoefden te sturen omdat ik volgende week weer terug ben) echt heel erg verwend door mijn lieve vriend en vriendinnen! Onder andere een mooie kerstcd en een dagboekje. Nadat ik mijn cadeautjes heb uitgepakt heb ik een hele poos geskyped met mijn vriendin, zussen en ouders en straks nog met mijn vriend. Op dit soort momenten mis ik ze wel meer hoor! Skype is natuurlijk echt de uitvinding, maar je verlangt ook wel gewoon om ze weer in het echt te zien. Maargoed dat duurt gelukkig nog maar een week!
Vanavond hoop ik uit eten te gaan met mijn huisgenootjes, daar heb ik ook erg veel zin in!

Maargoed, genoeg over vandaag. Laat ik maar gewoon bij het begin beginnen namelijk wat ik vorige week allemaal beleefd heb. Dat klinkt trouwens echt alsof ik hier een heel spectaculair leven heb maar dat valt aardig mee hoor;) Ik heb vorige week echt heerlijk gewerkt! Dinsdag heb ik voor de laatste keer bij de oudere kinderen gewerkt want ik had aangegeven dat ik de laatste drie dagen graag bij de babygroep wilde werken omdat ik dat gewoon leuker vindt. Gelukkig konden ze dat regelen en heb ik donderdag en vrijdag heerlijk geknuffeld met de kleintjes;)
Woensdag zouden we weer gaan zwemmen met de kinderen van Willianne’s stage, maar dat ging uiteindelijk niet door omdat het heel hard regende, en omdat het busje die ons er altijd heenbrengt nog niet weg was. Later hoorde ik dat die buschauffeur gewoon uitgebreid boodschappen had gedaan… Zucht.. Om 12 uur ben ik dus maar naar huis gegaan, onderweg heb ik nog even wat boodschappen gehaald. Ook ben ik voor mijn collega op pad gegaan, de meesten van jullie weten het vast al wel maar ik had het plan in mijnhoofd om een boodschappenmand te maken voor mijn collega waar ik het al een paar keer over gehad heb in mijn verslagen. Dat is dus helemaal gelukt en gisteren heb ik haar de mand gegeven. Daarover zal ik jullie straks meer vertellen. Nadat ik de boodschappen in huis had, heb ik de rest van de dag lekker rustig aan gedaan zoals het hoort in Suriname haha. Woensdagavond hadden we Bijbelstudie van de kerk waar wij op zondagmorgen altijd heengaan. Was heel interessant en we hopen deze week ook weer te gaan. Op deze manier laat je natuurlijk ook wel je betrokkenheid zien bij de gemeente. We voelen ons echt heel erg op ons gemak in deze gemeente en dan ga je ook sneller naar bijvoorbeeld Bijbelstudies.

Afgelopen donderdag was het kinderdag in Suriname. Ook op mijn werk hadden ze daar heel veel aandacht aan besteed. De kinderen en leidsters mochten allemaal in mooie kleren komen, en we hebben met alle kinderen liederen gezongen en gebeden. Zo gaaf om al die donkere koppies te zien die ijverig mee staan te doen met de leidsters die aan het zingen zijn. Was echt genieten! Ik heb er foto’s van gemaakt, dus dan kunnen jullie een beetje meegenieten!
Alle kinderen kregen wat lekkers mee naar huis, en in plaats van de rijst die ze hier elke dag kregen, kregen ze allemaal een bakje met bami en kip. Je zag ze genieten;)

Vrijdag was een rustig dagje, ik heb nog wat mooie foto’s gemaakt van een paar kindjes van de babygroep. Die zal ik ook even met jullie delen dan snappen jullie vast wel weer waarom ik hier zit! Ik heb zo enorm van ze genoten! Vrijdagavond zijn we nog met een huisgenootje naar de open avond van een souvenirswinkeltje geweest. Hier verkochten ze allemaal dingen die gemaakt waren door mensen uit het binnenland. Je wist dus zeker dat je geld goed terecht kwam. Het was echt heel erg leuk en we hebben er een mooi poosje rondgelopen;)

Zaterdagmorgen hebben we eerst lekker uitgeslapen, en daarna zijn we boodschappen wezen doen. Waarschijnlijk de laatste keer voor mij dat we de “grote boodschappen” doen want we hebben ervoor gezorgd dat we voor de hele week genoeg in huis hebben. Toch vreemd hoor, want ik ben echt in gedachten vaak bezig met de gedachte dat het misschien wel de laatste keer is dat ik in een bepaalde winkel of op een bepaalde plek ben geweest. Nog niet teveel over nadenken!
Zaterdagavond zouden we naar de film: Hoe duur was de suiker gaan maar helaas was die al uitverkocht dus zijn we naar een andere film geweest. Hoe duur was de suiker is een film die gaat over de slavernij. Gisteravond hebben we hem alsnog gezien en hij was echt super mooi en ook echt wel indrukwekkend als je ziet hoe de slaven mishandeld werden en hoe er met ze omgegaan werd.

Zondagmorgen zijn we weer naar “onze” kerk geweest. Was weer een mooie dienst. Op zondag is er altijd een soort markt in Paramaribo, daar zijn we nog heel even heengeweest ’s middags en verder heb ik heerlijk zitten lezen enzovoort! Echt een ontspannen, rustige zondag.

Gisteren was dus mijn laatste dag op het werk. Ik kan jullie vertellen dat ik nog steeds niet gewend ben aan het idee dat ik die kleine schatjes warschijnlijk nooit meer ga zien. Het is wel echt heel definitief allemaal maargoed ik heb echt een geweldige tijd gehad daar die ik zeker nooit ga vergeten! Zoals ik al eerder in mijn verslag zei, had ik een boodschappenmand gemaakt voor mijn collega. Ik heb nog nooit iemand zo verbaasd en tegelijkertijd dankbaar zien kijken. Ze was er echt stil van. Op zo’n moment wordt je echt even weer stilgezet bij het feit dat het gewoon echt niet normaal is dat wij het zo goed hebben in Nederland. Later op de morgen vertelde ze nog dat haar kinderen zo van aardappels houden terwijl die helaas heel duur zijn hier. Op kinderdag hadden ze speciaal aardappels gekozen om te eten. En wij in Nederland maar klagen als we “weer” aardappels met groente krijgen… Blijft moeilijk om dit te zien! Maar gelukkig heb ik nu mijn steentje kunnen bijdragen en dat voelt echt heel goed! Ik heb nu echt het gevoel dat ik wat voor mijn medemens heb kunnen betekenen. Dat was ook het uiteindelijke doel van mijn verblijf hier. Ik twijfelde in het begin eraan of ik wel genoeg uitdaging zou vinden, en of ik wel verschil zou kunnen maken maar zo zie je maar weer dat je nooit ergens zonder doel bent! Ook hierin blijkt weer hoe wonderlijk alles geleidt wordt. Ik ga deze afgelopen drie maanden echt nooit meer vergeten en zal nog regelmatig aan mijn collega(‘s) en lieve en ondeugende donkere kindjes terugdenken <3

Pfff inmiddels ben ik gewoon op bijna 2 A4’tjes tekst en ik heb nog het gevoel dat ik jullie nog niet alles verteld heb maar ik denk dat dat heel hard meevalt haha. Ik ga zo maar eens even wat eten klaarmaken. Het is hier al kwart voor 2 dus mijn maag rammelt behoorlijk;)

Allemaal weer heel veel succes met werk/school enzovoort in dat koude kikkerlandje!

Liefs vanuit Paramaribo