Laatste werkweek

Hee lieve mensen!

Jaja, het is alweer tijd voor een nieuw verslag! Inmiddels is er alweer een week voorbij en ga ik deze week definitief mijn laatste werkweek in.
De afgelopen week heb ik het (voor mijn doen :p) best druk gehad.
Afgelopen dinsdag en donderdag heb ik op mijn eigen werk gewerkt. Dinsdag mocht ik eindelijk weer eens bij de kleintjes. Heerlijk om die donkere koppies tegen je aan te voelen en ze net even wat extra aandacht te kunnen geven!! Blijft genieten voor mij :)
Donderdag had ik weer de oudere groep die ik al wat vaker had gehad, en het ging gelukkig best heel goed! Ik heb maar 1 x een jongetje in de box moeten zetten, en verder luisterden ze eigenlijk best wel heel goed. Ik merkte ook dat ik duidelijk veel minder moe was toen ik thuis kwam dan de vorige keren dat ik op de oudere groep moest werken. Positief nieuws dus;)
Ik heb eens een beetje rondgekeken in het lokaal en ik zag dat de juffrouw echt heel druk was met werkjes te maken met de kinderen, en ze worden echt heel goed gestimuleerd om bijvoorbeeld te gaan kleuren/verven enz.
Aan de ene kant vind ik het heel mooi dat ik op zo’n goed verzorgde kinderdagopvang mag werken, maar aan de andere kant merk ik wel dat ik het soms ook wel eens “jammer” vind want deze dagopvang lijkt gewoon heel veel op een Nederlandse dagopvang. Wel merk je dat de leidsters hier echt heel anders met de kinderen omgaan, daar moet ik nog steeds behoorlijk aan wennen. Ik probeer het zelf maar gewoon op mijn eigen manier te doen dat voelt gewoon beter.

Woensdag ben ik weer wezen zwemmen met de gehandicapte kinderen. Deze keer had ik een Chinees meisje bij me en Willianne had een klein jongetje mee die nog niet eerder in het zwembad was geweest. Het Chinese meisje moest in het begin heel erg wennen maar daarna vond ze het echt helemaal geweldig en heeft ze echt genoten! Zo leuk om die mensen te zien genieten! Daar word je zelf ook gewoon blij van  Halverwege hebben we even “geruild van kind” en had ik het jongetje even bij me. Die was ook best wel ontspannen en je kon zien dat hij het lekker vond.
Ik kijk echt heel erg uit naar deze uurtjes met de kinderen, je merkt gewoon zo duidelijk dat je daar wel verschil maakt!
’s Avonds heb ik gezellig met 2 huisgenootjes ergens wat gedronken omdat 1 van de huisgenootjes donderdag naar huis is gegaan. Donderdag middag hebben we haar uitgezwaaid. Op dat moment merkte ik wel even dat ik zoiets had van: Ai, ik zou het ook niet heel erg vinden om zo langzamerhand weer naar huis te komen maar gelukkig heb ik me daar heel goed overheen kunnen zetten. Nog 2 weken en dan is dit grote avontuur hier alweer afgelopen!

Vrijdag zijn we dus poffertjes wezen eten met 5 gehandicapte kinderen en 5 begeleidsters. Een andere stagaire en Willianne moesten als opdracht een activiteit met de kinderen gaan doen en ze hadden hiervoor gekozen. Omdat ze nog vrijwilliers nodig hadden, hebben ze mij ook meegevraagd. Natuurlijk hoefde ik er geen seconde over na te denken en heb ik gelijk de beslissing genomen om mee te gaan. Ik had een wat ouder meisje bij me, waar ik eigenlijk bijna geen contact mee kreeg. Alleen als ik even haar hand aanraakte of haar een beetje aansprak, keek ze wel op maar ze reageerde niet echt zeg maar. Ze zat gewoon stilletjes voor zich uit te kijken en viel af en toe bijna in slaap, maar op het moment dat de poffertjes gebracht werden en ik haar een paar stukjes had gegeven werd ze opeens goed wakker en zat ze breed te glimlachen! Zo mooi om te zien! Ze deed elke keer als ik haar weer een hap had gegeven, haar ogen dicht en dan zat ze met een brede lach te eten en zodra het op was deed ze haar ogen weer open!
Alle andere 4 kinderen hebben ook echt genoten en ik natuurlijk ook! Ik heb foto’s bij dit verslag neergezet zodat jullie een kleine indruk ervan krijgen!

Zaterdag zijn we naar een collega van Willianne geweest, zij heeft ons een paar Surinaamse gerechten aangeleerd. We wilden heel graag een kookcursus ofzo volgen hier in de buurt, en toen dacht Willianne opeens aan haar collega en die vond het helemaal geweldig om dat te mogen doen.
Om 9 uur vertrokken we lopend van huis naar de waterkant om daar een boot naar de overkant te pakken. We hebben heerlijk genoten van het mooie weer en het mooie uitzicht op de stad paramaribo. Ook daar staat een foto van bij! Nadat we aan de overkant gekomen waren, moesten we nog een bus pakken om bij die collega te komen. Uiteindelijk waren we klokslag 10 uur bij haar huis aangekomen. Ik moet zeggen, ik schrok eigenlijk best wel. De leefomstandigheden zijn zo anders dan bij ons in Nederland! Ik ga er hier niet teveel over zeggen i.v.m. privacy maar ik was er echt van onder de indruk! We hebben heerlijk genoten van Surinaamse gerechten, we kunnen ze ook in Nederland maken dus ik weet wat me te doen staat zodra ik terug ben in Nederland! Super leuk!
Zaterdagavond zijn we naar de finale van de Youth Voice geweest, dit is een soort Voice of Holland alleen dan in Suriname. Het zou officieel om 7 uur beginnen, maar ik kan jullie vertellen dat we om kwart voor 9 begonnen. En dat was dan alleen nog maar het voorprogramma, de echte optredens van de finalisten begonnen pas om kwart over 9. Echt op z’n Surinaams!
Omdat het allemaal wel heel erg laat werd, hebben we besloten om in de pauze te gaan. Die pauze begon overigens pas om half elf haha. Toch was het wel leuk om dit ook eens een keer mee te maken. De Surinamers zijn zo heerlijk fanatiek met het aanmoedigen van de kinderen! 

Zondagmorgen zijn we weer naar de kerk geweest, deze keer was het een belijdenisdienst. Het was echt een super mooie dienst!! Hij duurde dan ook 2 uur en een kwartier maar dat merk je echt niet hier. De lidmaten waren allevijf in het wit gekleed en zagen er echt heel mooi uit, de dienst verliep eerst gewoon zoals elke dienst verloopt en na de preek moesten ze de vragen beantwoorden. Ze werden allemaal gezegd en kregen een Bijbeltekst mee. Ook hebben zij zelf nog een lied gezongen, en heeft de gemeente en een koortje ze toegezongen. Was erg mooi om mee te maken. De zondag nadat ik weg ben is er dopen. Stiekem vind ik dat wel heel erg jammer dat ik dat niet mee kan maken hier, maarja je kunt ook niet alles hebben he;)
Zondagavond zijn we weer naar de dienst in de leprakliniek geweest. Was ook weer heel indrukwekkend en mooi! Alleen hoorden we daar van de predikant dat de dienst waar iwj om vijf uur heen gaan, opgeheven is omdat er geen belangstelling meer is. De zondagsschool is opgeheven omdat de leidsters weer naar NL zijn, en daardoor is er eigenlijk geen reden meer om nog een dienst te houden aangezien wij er dan met z’n 2en zouden zitten. Erg jammer maar ook begrijpelijk. Hopelijk komt er snel een nieuwe kinderleidster zodat het werk weer door kan gaan!

Nou, ik ben ook al zo weer een anderhalf a4 tje verder. Jullie begrijpen wel dat het bepaald niet saai was de afgelopen week;) De tijd vliegt echt voorbij, en ik ga dus ook maar even volop genieten van mijn laatste werkweek want voordat ik het weet zit ik alweer in het vliegtuig naar mijn lieve vriend(en) en familie ;)

Liefs vanuit Suriname